Adindi dingi dingi ha ha ha – rozpoczynał swój przebój „Ramaya” czarnoskóry piosenkarz z Mozambiku Afric Simone. Śpiewała go pod koniec lat 70. cała Polska, nie zastanawiając się, co rzucane przez niego w eter słowa znaczą.

Okazały się zbitką wyrazów w językach afrykańskich narzeczy, ale dla nas brzmiały tajemniczo i to było super. Kolejny hit „Hafanana” z tekstem: „Trrr acia, trrr ha, ha” stał się jeszcze popularniejszy niż „Ramaya”. Rozpoczynał dyskotekowe imprezy w całym kraju i symbolizował nasze otwarcie na szeroki świat.

Teksty Africa Simone były bowiem nucone nie tylko w Europie, ale przede wszystkim w Ameryce Południowej. Jego pierwsza płyta „Mr. Barracuda” dotarła na szczyty list przebojów w Wenezueli, Boliwii, Peru i Brazylii.

Nic dziwnego. Znający kilka języków piosenkarz (syn Brazylijczyka i Mozambijki) mieszał w swojej muzyce folklor afrykański z rytmami latynoamerykańskimi i europejską muzyką pop. Gdy w 1978 roku przyjechał do Polski na zaproszenie Studia 2, był już wielką gwiazdą.

Swoją klasę showmana pokazał w studiu telewizyjnym na Woronicza. Oprócz popisów wokalnych tańczył, łykał ogień, skakał przez płomienie, a nawet przenosił zębami krzesło.

Wkrótce ruszył z koncertami w Polskę, śpiewał w halach ludowych. Chętnych, by go zobaczyć nie brakowało, a długie kolejki wielbicieli chciały wyglądać jak ich idol. Wylansował modę na kamizelkę noszoną na gołą klatę, do tego zakładano (nawet latem) futrzane kozaki.

Afric Simone był popularny nie tylko w Polsce, ale też w Czechosłowacji, NRD, a zwłaszcza ZSRR. W latach 80. zniknął nagle z łam prasy. Nie udało mu się wylansować żadnego kolejnego przeboju, plotkowano, że wrócił do Afryki.

Jednak była to nieprawda. Artysta osiadł w Berlinie, gdzie mieszka z rodziną. Ożenił się z Rosjanką, którą poznał na imprezie promującej muzykę dyskotekową dawnych lat. Wciąż chętnie występuje, zwłaszcza w Rosji i bywa gościem programów muzycznych w całej Europie.

Płyty Arfica i publikacje w podobnej tematyce znajdziesz tutaj